Een missie ontstaat vaak uit een nood of een verlangen. Voor mij is ouderverlies een thema dat mij zeer nauw aan het hart ligt. Ik ervoer het zelf in verschillende vormen in mijn eigen gezin en weet wat de impact kan zijn op ons als dochter of zoon. Ouderverlies is het meest voorkomende verlies. In België komen er elk jaar meer dan 1 miljoen mensen mee in aanraking. Want ja, ouders worden ouder en oudere mensen sterven. Met dit zinnetje lijkt ineens de grote impact van ouderverlies ontkracht.
Op een groot verlies ben je nooit voorbereid
“Het is erg dat je vader of moeder gestorven is maar je wist toch dat dit ooit ging gebeuren?” “Je bent toch al een volwassen zelfstandig persoon?” “Je hebt een partner, huisje-boompje-beestje en een goede job?” “Hoe erg het verlies ook is voor jou, het leven gaat verder en het is nu niet ‘t moment om je hoofd te laten hangen.” “Je partner, kinderen, werkgever en de wereld rekenen namelijk op jou.”
Herkenbaar? Dit is even – kort door de bocht – hoe mensen vaak naar ouderverlies kijken. Gezien elk van ons dit lot te wachten staat en het voorspeld was dat ouders ooit zouden sterven, moet je er maar op voorbereid zijn. Laat me even duidelijk stellen: ook al weet je dat je ouder gaat sterven, zelfs al weet je vrij precies wanneer je ouder gaat sterven, dan nog zal het verlies als een enorme schok binnen komen en jouw innerlijke wereld overhoop halen.
Het raakt je tot in de wortels van je zijn
Een ouder verliezen raakt meerdere thema’s in jouw zijn. Wie was mijn ouder voor mij toen ik klein was en wie was hij of zij in mijn huidige situatie? Wat heb ik meegekregen waar ik dankbaar voor ben? Wat heb ik meegekregen dat ik liever bij hen had gelaten? Wat heb ik gemist in de relatie met mijn ouder(s) en zal nooit meer ingevuld kunnen worden? Wat was mijn plek in het gezinssysteem en wat betekent die lege stoel voor mijn plaats in het gezin? Neemt er nu iemand anders het roer over of was dat de laatste jaren reeds in mijn handen terecht gekomen? Welke invloed heeft dit op mijn relatie met mijn broer(s) en zus(sen)? Wie ben ik nu dat mijn ouder(s) er niet meer is/zijn? Ben ik nu wees? …
Het verlies van een ouder raakt je in jouw kern, in de wortels van je zijn, ongeacht jouw leeftijd of die van je ouders. “Mijn missie” (ik weet het, dat klinkt zo gelovig, laat me het anders “mijn innerlijk vuur” noemen) is om mensen tijdens en na het verlies van een ouder daarbij stil te doen staan. Wij leven in een prestatiegerichte en denkbaar maakbare maatschappij. Als er iets kapot is, gooien we het weg of we fiksen het. Als er iets ergs gebeurt, geeft het ons rust als we er zin aan kunnen geven.
Jij kiest wanneer en hoe je rouwt
Voor mij is een verlies een moment in jouw leven waarop jouw grond zeer vruchtbaar is. Wat jij doet met die grond is jouw keuze. Wil jij die grond voor altijd braak laten liggen en zo het liefst vergeten dat er ooit een grond was? Wel, dat is helemaal oké.
Wil jij deze grond braak laten liggen en laten volgroeien met onkruid, doornstruiken en nog andere planten die moeilijk te ontwortelen zijn tot het ideale moment dat alles rustig is in je leven? Ook dat is helemaal oké.
Wil jij nu dat de grond op zijn vruchtbaarst is, gaan ontdekken wat er op jouw grond, vanuit jouw basis, het beste bij jou kan groeien? Wil jij bewust tussen al die zaadjes en planten die jij altijd vanzelfsprekend vond, gaan kijken welke er echt bij jou passen? Want dat is waar voor mij rouwcoaching over gaat. Bij mij ga je terug naar de basis, je gaat eerst terug naar af om te zien wie jij bent een naar waar, hoe en als wie jij verder wilt na je verlies.